Skorzystałbym. W dzieciństwie często zastanawiałem się, jakby to było gdybym na skutek jakiegoś wypadku doznał amnezji. Mógł poznać otaczający mnie świat na nowo. Móc z opowieści innych dowiedzieć się, jakim człowiekiem byłem i móc to zmienić. Jest wiele sytuacji, których wolałbym nie pamiętać. Wiele krzywd, których doznałem i które sam, kierując się swoją głupotą, wyrządziłem. Pociąga mnie idea, zaczęcia wszystkiego od nowa. Odcięcie się od dotychczasowych wspomnień i tworzenie ich na nowo. No i mógłbym, znowu zrobić tyle rzeczy, piwoszy raz w życiu!

Skorzystałbym. W dzieciństwie często zastanawiałem się, jakby to było gdybym na skutek jakiegoś wypadku doznał amnezji. Mógł poznać otaczający mnie świat na nowo. Móc z opowieści innych dowiedzieć się, jakim człowiekiem byłem i móc to zmienić. Jest wiele sytuacji, których wolałbym nie pamiętać. Wiele krzywd, których doznałem i które sam, kierując się swoją głupotą,...

Pamiętam to jak dziś choć było to już lata temu. Kiedy poznaliśmy się z moim chłopakiem była między nami taka chemia, że aż iskrzyło. Pamiętam długie, nocne spacery i pierwsze, nieśmiałe pocałunki. Pamiętam proces poznawania się, opowiadanie o swojej przeszłości, teraźniejszości i planach na przyszłość. Pamiętam dzielenie się swoimi uciechami, które z czasem stały się wspólnymi rytuałami. Później przyszedł czas na odkrywanie tych ciemniejszych stron - lęków, wad i niedoskonałości. Pamiętam w końcu jego jasne włosy pod moimi palcami i ciepłe, brązowe oczy. I choć dziś kocham go jeszcze bardziej i czuję się jeszcze szczęśliwsza to przypominając sobie te wszystkie chwile wiem, że mogłabym stracić pamięć. Nie pamiętać tego wszystkiego tylko po to, by móc się zakochać w nim na nowo i jeszcze raz odkryć.

Pamiętam to jak dziś choć było to już lata temu. Kiedy poznaliśmy się z moim chłopakiem była między nami taka chemia, że aż iskrzyło. Pamiętam długie, nocne spacery i pierwsze, nieśmiałe pocałunki. Pamiętam proces poznawania się, opowiadanie o swojej przeszłości, teraźniejszości i planach na przyszłość. Pamiętam dzielenie się swoimi uciechami, które z czasem stały się...

To bardzo kusząca perspektywa -pozbyć się chwil, gdy serce pękało mi na kawałki złamane przez pierwszą miłość. Wymazać wszystkie porażki w szkole, pracy i na gruncie towarzyskim. Zapomnieć o każdym błędzie i każdej przegranej. A do tego ta możliwość przeżycia wszystkich pierwszych razów jeszcze raz! :) Czy bym chciała? W pierwszej chwili: tak! Choć... po chwili zastanowienia - jednak nie. Zapomnieć o ukochanej babci, która już odeszła? O pięknych chwilach dzieciństwa bez telefonu i komputera? O tym wszystkich sukcesach i porażkach, które mnie ukształtowały? Ok, czasem bolało, żelazo kuje się w końcu w ogniu, ale bez tego nie wiedziałabym kim jestem. Musiałabym się poznawać i odkrywać od nowa, a tego wcale nie chcę. Lubię osobę, jaką się stałam dzięki wszystkim wydarzeniom, które przyszło mi przeżyć.

To bardzo kusząca perspektywa -pozbyć się chwil, gdy serce pękało mi na kawałki złamane przez pierwszą miłość. Wymazać wszystkie porażki w szkole, pracy i na gruncie towarzyskim. Zapomnieć o każdym błędzie i każdej przegranej. A do tego ta możliwość przeżycia wszystkich pierwszych razów jeszcze raz! :) Czy bym chciała? W pierwszej chwili: tak! Choć... po chwili...

- O czym tak myślisz? Wyglądasz na bardzo zamyśloną, a to do Ciebie niepodobne.
- Ha ha, bardzo zabawne. Tylko zastanawiam się czy gdybyś mógł wymazałbyś sobie pamięć? Ale nie całą, tylko niektóre wspomienia?
- Co to za pytanie? Oczywiście, że nie. Po co miałbym chcieć o czymś zapominieć? To wszystko co było, cała świadomość, wiedza, wspomnienia, pamięć i odczucia jakie przeżyłem- to wszystko mnie określe. Bez tego nie byłbym sobą. A czy nie kochasz mnie takiego jaki jestem?
- Pewnie, że tak mój mądralo. Ale wiesz, ja chciałbym wymazać to i owo.
- Co? Czemu? Aaa czasem zdarzało nam sie posprzeczać, ale...
- Nie, nie chodzi o to. Pomyśl. Czy nie fajnie byłoby przeżyć niektóre emocje od nowa? Jakby pierwszy raz. Usunąć coś by znowu do tego wrócić w ten nietknięty wcześniej sposób. Bez osądu, bez piętna swojego jestestwa. Czysta kartka wśród tylu zapisanych książek w swom umyśle. Coś pustego w co można tknąć cząstke swojej duszy. Niczym nienadgryzione jabłko, które...
- Teraz to ty się wymądrzasz.
- Dobra prościej- nie chciałyś znowu poczuć tych emocji gdy Darth Vader powiedział, że jest ojcem Luka?
- Oooo.
- Albo od początku przeżyć przygody w murach Hogwartu. Wyruszyć w podrózż z Drużyną Pierścieni nie znając końca tej wyprawy. Trafić do królestwa Westeros obawając sie, z każdym odcinkiem coraz bardziej o losy swojego ulubionego bohatera. Stanąć na arenie Igrzysk Śmierci nie wiedząc kogo zobaczysz tam jeszcze żywego.
- To by było coś.
- Zapominieć smak ulubionych lodów, by znów pierwszy raz poczuć tą poezję na języku. Zapominieć brzmienie swojej ulubionej piosenki, żeby odczuć dreszczyk przechodzący przez Ciebie, gdy tkną Cię pierwsze jej nuty. Zaznać ponownego zachwytu na widok wschodu słońca nad morzem. Pamiętasz jak nie mogłeś się napatrzeć na pejżasz miasta z góry? Potrafiłeś zanurzyć się w ten obraz na godziny. Dziś jest Ci to zupełnie obojętne. Chciałabym ponownie móc rozkoszować się namiętnością tego pierwszego pocałunku. Odurzyć się zapachem ulubionych kwiatów, zanim jeszcze uświadomiłamm sobie, że są moimi ulubionymi. Zachwycać się miękkością futra naszego psa, gdy przygarnęliśmy go ze schroniska. Podziwiać piękno nocnego nieba poza miastem. Teraz jeżdżę na wieś prawie co tydzień i nie robi to na mnie takiego wrażenia jak za pierwszym razem. Cudownie byłoby na nowo odkrywać te emocje i wzruszenia. Doświadczanie czegoś nowego nie tylko uczy, jest czymś fascynującym. Ale raz zakosztowane, już nigdy nie smakuje tak samo.
- Cholera, powaliłaś moje zdanie na kolana.
- Cieszę się, że się ze mną zgadzasz.
- Wiesz mam lepszy pomysł. Zamiast siedzieć tu i myśleć o wymazywaniu wspomnień, chodźmy i stwórzmy jakieś nowe.

- O czym tak myślisz? Wyglądasz na bardzo zamyśloną, a to do Ciebie niepodobne.
- Ha ha, bardzo zabawne. Tylko zastanawiam się czy gdybyś mógł wymazałbyś sobie pamięć? Ale nie całą, tylko niektóre wspomienia?
- Co to za pytanie? Oczywiście, że nie. Po co miałbym chcieć o czymś zapominieć? To wszystko co było, cała świadomość, wiedza, wspomnienia, pamięć i odczucia jakie...

Kurczę, trudne pytanie, ale raczej nie wymazałabym sobie pamięci. Na pewno nie w całości. Może i przeżyłam w swoim życiu parę niemiłych czy upokarzających chwil, jednak każda czegoś mnie nauczyła i teraz staram się nie popełniać tych samych błędów. Przeżyłam też wiele fajnych momentów, nie chciałabym zapomnieć tych wszystkich śmiechów, żartów, radości wywołanymi spotkaniami z bliskimi. Mogłabym sobie jednak od czasu do czasu skasować niewielki fragmencik pamięci, aby jeszcze raz poczuć radość czytania bądź oglądania "po raz pierwszy" ulubionej książki czy filmu. To akurat byłoby spoko - jeszcze raz przeczytać, ewentualnie obejrzeć wszystkie części Harry'ego Pottera i nie wiedzieć, jak to się wszystko skończy! ;)

Kurczę, trudne pytanie, ale raczej nie wymazałabym sobie pamięci. Na pewno nie w całości. Może i przeżyłam w swoim życiu parę niemiłych czy upokarzających chwil, jednak każda czegoś mnie nauczyła i teraz staram się nie popełniać tych samych błędów. Przeżyłam też wiele fajnych momentów, nie chciałabym zapomnieć tych wszystkich śmiechów, żartów, radości wywołanymi spotkaniami...

jest kilka wydarzeń, o których chciałabym zapomnieć: o kłótniach, o cichych dniach, o rzucanych przekleństwach...

jest kilka wydarzeń, o których chciałabym zapomnieć: o kłótniach, o cichych dniach, o rzucanych przekleństwach...

Myślę, że raczej nie zdecydowałabym się na to bez względu na wszystko. Obawiam się niczego nie pamiętać. Znam siebie, swoje ciało, swój umysł i wiem, że nic dobrego by z tego nie wyszło.
Wiedziałabym, że powinnam coś wiedzieć, że jakaś rzecz skądś się wzięła, że nie powinnam ufać tej osobie, ale nie wiedziałabym nic konkretnego. Byłoby to uciążliwe i denerwujące. Wiem, że zostawiałabym sobie jakieś notatki, liściki lub hasła dobrze ukryte, mówiące o mojej przeszłości, nie wymazałabym swojej pamięci bez zostawienia niczego pomocnego, bez wyjścia awaryjnego, ale i tak to nie byłoby to.

Myślę, że raczej nie zdecydowałabym się na to bez względu na wszystko. Obawiam się niczego nie pamiętać. Znam siebie, swoje ciało, swój umysł i wiem, że nic dobrego by z tego nie wyszło.
Wiedziałabym, że powinnam coś wiedzieć, że jakaś rzecz skądś się wzięła, że nie powinnam ufać tej osobie, ale nie wiedziałabym nic konkretnego. Byłoby to uciążliwe i denerwujące. Wiem, że...

Mózg sam selekcjonuje wydarzenia, które mają być pamiętane. Uważam, że tak właśnie zostaliśmy zaprojektowani aby żyło nam się lepiej. Z jakiś względów pamięta się daną sytuację a o innych się zapomina. Gdzieś może w podświadomości drzemią niespożyte skarby nieużywanych wspomnień i obudzą się dopiero jak będą naprawdę potrzebne. Uważam, że niepotrzebnych wspomnień nie ma. Nasz mózg jest pojemny i myślę, że wręcz nie ma żadnych ograniczeń. Sama z siebie nie poddałabym się wymazywaniu pamięci. Bo jak można pozbyć się czegoś co nas doprowadziło do tej tej właśnie chwili, do tego miejsca, do tego kim jesteśmy. Ponadto sama myśl o chorobach typu demencja, urazy głowy, które zabierają nam wspomnienia mnie wystarczająco przeraża. Oczywiście myślałam o tym aby czytać niektóre książki czy oglądać filmy wiele razy "po raz pierwszy". Ale co by było gdybym zapomniała treść ulubionej powieści a następnie nigdy po nią nie sięgnęła? Najgorsze, że byłabym całkiem nieświadoma takiego braku w moim życiu.

Mózg sam selekcjonuje wydarzenia, które mają być pamiętane. Uważam, że tak właśnie zostaliśmy zaprojektowani aby żyło nam się lepiej. Z jakiś względów pamięta się daną sytuację a o innych się zapomina. Gdzieś może w podświadomości drzemią niespożyte skarby nieużywanych wspomnień i obudzą się dopiero jak będą naprawdę potrzebne. Uważam, że niepotrzebnych wspomnień nie ma....

Każde wydarzenie w naszym życiu ma na nie ogromny wpływ i zdarza się po to, by czegoś nas nauczyć. Nawet tak błahe z pozoru sytuacje, jak zwykła rozmowa z ekspedientką w sklepie, czy uśmiech od nieznajomego na ulicy są zalążkiem czegoś większego. Dlatego ja osobiście bałabym się wymazać chociażby minuty moich wspomnień, nawet jeśli byłoby to zwykłe leżenie na łóżku i gapienie się w sufit. Ale akurat w tej minucie mogłabym pomyśleć o czymś, co zmieniłoby mój światopogląd, i gdyby to zostało mi wymazane, nie byłabym potem taką samą osobą, jaką jestem teraz. Każde chwile w naszym życiu są ważne. A najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że akurat te momenty, które chcielibyśmy wymazać najbardziej, bo wyrządziły nam wiele krzywdy i złych emocji, są w rzeczywistości tymi, które są w naszym życiu najważniejsze, bo wpływają na nasze pojmowanie świata i kształtują nasz charakter. Życie to z góry napisany, bardzo szczegółowy scenariusz, w którym każda scena jest niezbędna i żadnej nie można ominąć, bo inaczej w pełni się go nie zrozumie.

Każde wydarzenie w naszym życiu ma na nie ogromny wpływ i zdarza się po to, by czegoś nas nauczyć. Nawet tak błahe z pozoru sytuacje, jak zwykła rozmowa z ekspedientką w sklepie, czy uśmiech od nieznajomego na ulicy są zalążkiem czegoś większego. Dlatego ja osobiście bałabym się wymazać chociażby minuty moich wspomnień, nawet jeśli byłoby to zwykłe leżenie na łóżku i...

O iluż zdarzeniach z przeszłości chciałoby się zapomnieć... Tak mam, że rozpamiętuję życiowe porażki, przeżywam to, co mnie spotkało i niejednokrotnie nie umiem się z czymś pogodzić.
Jednak idę naprzód i ogólnie jestem zadowolony ze swojego życia. Dlatego nie chcę, mimo wszystko, zapominać o tym, co mnie spotkało, choćby nie była to najmilsza rzecz na świecie. To, co było, w jakiś sposób mnie buduje, jest częścią aktualnego mnie, zatem daję spokój przeszłości, zachowując ją w pamięci. Niech zostanie!
Ale... Jest coś, co chciałbym zapominać, żeby znów cieszyć się tym na nowo... Bywa tak, że ktoś dodaje na LC opinię o jakiejś powieści Nesbo albo umieszcza ją na półce "Chcę przeczytać". A ja wtedy zazdroszczę temu komuś, że pierwszy raz pozna tę historię i będzie mógł się zachwycać. Oczywiście sam wracam do tych książek, ale jednak nie ma jak pierwszy raz...

O iluż zdarzeniach z przeszłości chciałoby się zapomnieć... Tak mam, że rozpamiętuję życiowe porażki, przeżywam to, co mnie spotkało i niejednokrotnie nie umiem się z czymś pogodzić.
Jednak idę naprzód i ogólnie jestem zadowolony ze swojego życia. Dlatego nie chcę, mimo wszystko, zapominać o tym, co mnie spotkało, choćby nie była to najmilsza rzecz na świecie. To, co było,...